Testosteron
Mijn ex is aangerand door een Sint Bernard en dat is niet om te lachen. De dader loopt nog steeds vrij rond, zo’n beest weet nu eenmaal niet beter, en zijn baasje weet nog minder want hem is nooit iets verteld. Het was onze buurman. Mijn geliefde schaamde zich zo hevig voor het gebeurde, dat ze de dag nadat ze mij er verslag van deed, is vertrokken. Ja echt, ze maakte het uit. Nooit meer, zei ze, wil ik er ook nog maar iets over horen.
Zelf had ze het nogal beeldend beschreven, dat ze gebukt had gestaan over de motorkap van onze auto om de olie bij te vullen, dat ze toen in één moeite door de bougies bij wilde stellen en dat ze toen achter zich hoorde roepen: ‘de hond is los!’ Nog voordat zij zich om kon draaien, werd ze met een zware klap naar voren geduwd. De Sint Bernard van onze buurman weegt meer dan 90 kilo en in zijn kwijlende bek past met gemak een mensenhoofd, waardoor mijn geliefde weinig anders restte dan de vernedering stil en angstvallig te ondergaan. Het duurde niet langer dan een minuut, vertelde ze, maar het leek veel langer en toen de hond eindelijk klaar was, drupte zijn kwijl in haar hals en droop het sperma van haar benen. ‘Gelukkig had ik een lange broek aan,’ besloot mijn geliefde haar verhaal.
Maar stel nu dat zij een korte rok aan had gehad of helemaal niets?
Afbeelding: Robin Mattias Hurkens: 'vlucht' olieverf op hout (60 x 60 cm) 1985
Wat doet zo'n beeld met jou? Vind je het walgelijk? Of opwindend? Of allebei? Begrijp me niet verkeerd. Vorige week zijn drie mannen opgepakt die een vluchteling gevangen hielden in een container alwaar ze pornofilms over haar maakten. Een belangrijke bijrol was weggelegd voor een Rottweiler. Natuurlijk, mijn verontwaardiging is net zo groot als die van u. Die drie mannen zouden levenslang moeten krijgen. Drie levens lang. Maar waarom blijken zoveel mannen zo gevoelig voor extreme porno en vrouwen vrijwel niet? Is het een kwestie van testosteron? Toen een oude vriend van mij, vanwege gezondheidsklachten, extra testosteron kreeg toegediend, kreeg hij al een erectie bij het zien van een damesfiets, zo vertelde hij. Is testosteron (of het ontbreken daarvan) een wezenlijk onderdeel van iemands karakter? Of werkt testosteron weer bij iedereen anders? En wordt die 'andersheid' dan juist bepaald door je karakter?
Onlangs ging ik - nog nét voor de corona-tijd - met twee andere vrienden, een doorsnee-man en een doorsnee-vrouw, naar een café waar opvallend veel mooie mensen waren. ‘Als jullie konden kiezen?' vroeg ik na een glas wijn, 'met wie zouden jullie dan seks willen hebben?’ Het antwoord van de doorsnee vrouw liet lang op zich wachten. Ze nipte aan haar wijntje, liet haar ogen rondgaan door het café, liep naar de bar om kaasblokjes te bestellen, maakte hier en daar zelfs een praatje (met mannen en ook met enkele vrouwen) en na anderhalf uur wist ze het.
‘Ik zou kiezen voor die lange man,’ zei ze, ‘met dat gespierde lijf, die brede schouders en die donkere ogen.’
Ik bekeek haar keuze eens goed. Het was inderdaad een knappe vent, en bovendien sympathiek. Dat zag je zo. Mijn andere vriend, die doorsnee-man dus, was inmiddels al naar huis. Niet alleen overigens - hij deed niet zo moeilijk. Nog voordat hij een slok had genomen, had hij het al geweten. ‘Die ene vrouw met dat ronde brilletje, die kapotte tanden en die flaporen - die dan liever niet.’
Doorsnee-vrouwen blijken stukken kieskeuriger te zijn dan doorsnee-mannen. Die mannen houden niet alleen meer van seks dan dat de vrouwen dit doen, ze houden vaak ook meer van seks dan van vrouwen. Maar hoe zit het met de dames zelf?
Een paar jaar geleden las ik een opmerkelijk bericht in de krant. Een grote groep vrouwen uit een piepklein dorp in Angola had besloten om elke vorm van seks aan hun echtgenoten te weigeren totdat deze mannen een waterput bij het dorp hadden gebouwd. De vrouwen waren het zat om elke dag kilometers te lopen voor een paar emmertjes water. Daarom staakten ze, en daarmee straften ze blijkbaar de mannen en niet zichzelf. Merkwaardig, want houden ze zelf dan niet van seks? Houdt de doorsnee-vrouw überhaupt wel zo veel van seks als dat bij ons in west-Europa wordt beweerd?
Gelukkig bestaan er geen doorsnee-mensen. Nou ja, ze 'bestaan' wel, net zoals Sinterklaas bestaat, of het weer of de culturele elite. Je kunt erover praten voor de gezelligheid of om beter zicht te krijgen op de realiteit, je kunt er eindeloos over discussiëren, maar in concreto bestaat dit alles niet, tenminste niet zoals jij bestaat of ik of onze vrienden; wij zijn geen van allen doorsnee, maar uniek. De twee verhalen waarmee ik begon, zijn dan ook verzonnen. Ik heb geen doorsnee-vrienden en mijn ex is niet aangerand door een Sint-Bernard; het was de buurman zelf en dat was bepaald niet opwindend.
Misschien vraag je je nu af waarom verzin je dit soort verhalen als je realiteitszin zo relevant vindt (zie de blog van twee weken geleden). Wel, om iets duidelijk te maken: wie over doorsnee-mensen begint, neemt een onpersoonlijk (dus onvriendschappelijk) perspectief in. Doorsnee-vrienden is dus een contradictie in terminis (viel dat niet meteen op?) Hoe dan ook kunnen onrealistische verhalen wel degelijk inzicht verschaffen op de realiteit, volgens mij. Maar daarover volgende keer.
- Ga terug naar de VORIGE zondagblog
- Ik ga liever naar het OVERZICHT van alle blogs
- Ik begin weer bij het BEGIN
- Reacties worden zoals altijd op prijs gesteld. Dat kan via het CONTACTFORMULIER of gewoon via de mail.
- Wil je elke zondag een mailtje ontvangen met een link naar de nieuwste zondagblog? Ook dat kan via het CONTACTFORMULIER of gewoon via de mail.
- Deze tekst is gepubliceerd op zondag 31 mei 2020