Dit is geen recensie
over 'Wat op het spel staat' van Cyril Lansink
Altijd als ik een recensie schrijf is dat in de eerste plaats een verslag van mijn persoonlijke leeservaring. Daarnaast probeer ik uit te vinden waarom ik het betreffende boek zo goed vind (zoals ik al aangaf: boeken die mij niet aanspreken, recenseer ik niet.) Maar niet alle boeken die mij raken, zullen anderen ook boeien, dat besef ik terdege. Soms heeft het enkel te maken met mijn persoonlijke pre-occupaties en interesses of komt het door iets wat ik ooit heb meegemaakt. Dan is een boek misschien niet echt goed maar louter 'een feest der herkenning'. Andere keren zie ik heel goed dat een boek mooi is opgezet, dat er een intelligente gedachte in verwoord wordt, dat het knap geconstrueerd is, en dat niet alleen de inhoud oorspronkelijk en authentiek is maar dat het boek ook nog eens heel erg goed geschreven is.
En heel af en toe valt alles samen, valt alles op zijn plaats, zogezegd. Deze ervaring had ik met 'Wat op het spel staat'. Het boek is authentiek, actueel, zeer goed leesbaar maar tegelijkertijd ingetogen filosofisch. En voor mij 'een feest van herkenning'. We zijn allebei in Nijmegen bij dezelfde hoogleraar gepromoveerd, we zijn geïnteresseerd in dezelfde filosofische onderwerpen en hebben dan ook veelal dezelfde boeken gelezen (Schopenhauer, Nietzsche, Nussbaum, Van Tongeren, WillemJan Otten, Kierkegaard, de bijbel), maar wat mij persoonlijk vooral intrigeert is dat we vanuit diezelfde filosofische interesse zo'n andere afslag hebben genomen.
Voor een recensie doet dat er uiteraard niet toe, maar dat maakte wel heel veel uit voor mijn persoonlijke leeservaring. Het boek raakte me meer dan ik had verwacht, meer nog: het ontroerde me. Ik vind het op dit moment daarom moeilijk om los te komen van een al te subjectieve blik. Ik zie wel allerlei objectieve kwaliteiten: dat er - ondanks dat de basis wordt gevormd door een stuk of vijftien losse artikelen - er wel degelijk een mooie rode draad in zit en dat Cyril daardoor in zijn opzet is geslaagd: dat het geheel veel meer is dan de som der delen. Ik zie ook dat hij goed schrijft, dat zijn boek verrassende en oorspronkelijke elementen bezit, maar vooralsnog overheerst bij mij vooral een aangename verwondering. Over het anders zijn. Dit is dus geen recensie. Dat komt nog wel. Ik laat de indruk die het boek gemaakt heeft eerst maar even indalen en schrijf vooralsnog 'alleen maar' een verslag van mijn subjectieve leeservaring
Waar gaat het boek eigenlijk over? Op de achterflap ervan staat zo'n goede samenvatting, dat ik hem maar domweg citeer:
De mens leeft niet van brood alleen. Hij zoekt betekenis, verlangt naar geluk en laat zich door waarden leiden. In deze bundel verkent Cyril Lansink deze zoektocht, dit verlangen en deze motivatie op filosofische wijze. Door zijn uitleg van een aantal centrale existentiële begrippen – zoals vrijheid en keuze, aanvaarding en onthechting, vertwijfeling en verveling, vertrouwen en dankbaarheid, lot en genade, emotie en ratio, liefde en beminnen, de gift, de ruil en het spel – krijgt de mens als zingever gestalte, iemand die het nuttigheidsdenken voorbij is.
Cyril Lansink heeft geen 'zelfhulpboek' willen schrijven en dat siert hem. Hij geeft geen adviezen van bovenaf, alsof hij het allemaal zo goed weet, hij geeft ook geen oplossingen voor existentiële levensproblemen. Veeleer zoekt hij tastend af wat van waarde is in zijn leven. Hij schroomt daarbij niet te spreken over 'de mens' of ook wel 'de moderne mens', maar dat neemt niet weg dat het zijn persoonlijke zoektocht is: waarachtig, authentiek en genuanceerd.
Wat het boek ook voor veel anderen interessant maakt is dat Cyril een filosoof is van het gezonde verstand. In contrast met de filosofen uit het verleden waar wij beiden uit putten, staat hij midden in het leven, met zijn liefde voor zijn gezin, voor wielrennen en voetbal. Hij heeft oog voor dagelijkse beslommeringen, kleine ongemakken en geluksmomenten. Daarom denk ik dat het boek niet alleen voor mij, maar ook voor veel anderen een 'feest der herkenning' zou kunnen zijn, om heel andere redenen, dat dan weer wel. Cyril denkt niet alleen op een onalledaagse wijze na over alledaagse zaken maar ook andersom: verrassend alledaags over zeer onalledaagse zaken. Ik ben het zeker niet altijd met hem eens, maar dat geeft niet, het is geen strijdbaar boek. Het gaat er niet om wie er gelijk heeft, maar het gaat erom dat het ook anders kan.
Geen zelfhulpboek dus, maar het helpt wel.
Het helpt om op een of andere manier toch vertrouwd te raken met het vreemde, met het niet-vertrouwde.
- Je kunt het boek bestellen bij www.cyrillansink.nl
- Ga terug naar de VORIGE zondagblog
- Ik ga liever naar het OVERZICHT van alle blogs
- Ik begin weer bij het BEGIN
- Reacties worden zoals altijd op prijs gesteld. Dat kan via het CONTACTFORMULIER of gewoon via de mail.
- Wil je elke zondag een mailtje ontvangen met een link naar de nieuwste zondagblog? Ook dat kan via het CONTACTFORMULIER of gewoon via de mail.
- Deze tekst is gepubliceerd op zondag 24 mei 2020